Գրավոր Ավետարան
- 01
- 02
-
03
-
- Մարկոսը Հիսուսին տեսե՞լ է, թե՞ ո՛չ
- Երկրորդ Ավետարանը Առաջին և Երկրորդ դարերում տարածում ունեցող գիրք է եղել
- Երկրորդ Ավետարանի հեղինակը Մարկոսն է
- Ներքին փաստեր
- Երկրորդ Ավետարանը գրվել է հեթանոսությունից դարձի եկած քրիստոնյաների համար
- Երկրորդ Ավետարանի նպատակը
- Ե՞րբ է գրվել երկրորդ Ավետարանը
- Որտե՞ղ է գրվել երկրորդ Ավետարանը
- Մարկոսի Ավետարանի լեզուն և ոճը
-
- ա) «Բանավոր ավանդության» վարկած
- բ) Համատես Ավետարանների փոխադարձ կախումնավորության վարկած
- բ.1) Մարկոսն անկախ է Մատթեոսից և Ղուկասից
- բ.2) Մատթեոսն ու Ղուկասը փոխադարձաբար անկախ են
- բ.3) Մարկոսն ու Ղուկասը
- բ.3.1) Բացթողումները
- բ.3.2) Հավելումներ և հպումներ
- բ.3.3) Տեղափոխություններ
- բ.3.4) Կրկնակ նյութերի փաստը
- բ.4) Առարկություն Մարկոսից Ղուկասի ուղղակի կախումնավորության դեմ
- բ.5) Մատթեոսը և Մարկոսը
- բ.6) Եզրակացություն
- գ) Ավետարանների աղբյուրները
- դ) Եզրակացություն
-
- Չորրորդ Ավետարանը հայտնի է եղել Երկրորդ դարի առաջին կեսին
- Չորրորդ Ավետարանի հեղինակը Հովհաննես Առաքյալն է
- Տարակույսներ
- Ա՛յլ առարկություններ
- Լռության առարկությունը
- Մեկ ա՛յլ առարկություն
- Ներքին փաստեր
- Չորրորդ Ավետարանի հեղինակը հրեա է
- Չորրորդ Ավետարանիչն ականատես վկա է
- Չորրորդ Ավետարանի ամբողջականության հարցը
- Չորրորդ Ավետարանի նյութերի հաջորդականության մասին
- Առերևույթ հակասություններ
- Հովհաննես Ավետարանիչը և մյուս երեք Ավետարանները
- Միջավայրի ազդեցությունը չորրորդ Ավետարանի վրա
- Չորրորդ Ավետարանի լեզուն և ոճը
- Որտե՞ղ և ե՞րբ է գրվել չորրորդ Ավետարանը
- Եզրակացություն
-
04
-
05
-
Ասացինք, որ Հիսուսի մահվանից հետո Առաքյալները սկսել են Հիսուսի Ավետարանը բանավոր քարոզել։
Մի որոշ ժամանակ անց, սակայն, տեսնում ենք, որ ոմանք սկսում են գրի առնել եթե ո՛չ ամբողջ Ավետարանը, ապա գոնե մաս առ մաս, օրինակ՝ Հիսուսի խոսքերի հավաքածուն, կամ միայն հրաշքները և Հիսուսի կյանքից զանազան դրվագներ։
Ահա՛, վերոհիշյալ գրությունների մասին է, որ Ղուկաս Ավետարանիչն ակնարկում է, երբ ասում է. «Քանի որ շատերը ձեռնարկեցին մեր մեջ կատարված դեպքերի պատմությունը շարադրել ... »[1]։
Շատ հավանական է, որ Ավետարանիչներն իրենց Ավետարանները գրելիս սույն գրություններից են օգտվել։
Բնական է, որ յուրաքանչյուր Ավետարանիչ իր մտադրած ծրագրի համաձայն է վերոհիշյալ գրություններն օգտագործել։
Գիտենք, որ Մատթեոսը՝ գրելով հրեաների համար, Հիսուսին առավելապես ներկայացրել է որպես խոստացված Մեսսիան, որպես մի նոր Մովսես, որպես մի նոր օրենսդիր։
Մարկոսը ցանկացել է ցույց տալ, որ Հիսուսն Աստծո Որդին է, երկնքի և երկրի բացարձակ Տերը։
Ղուկասի Ավետարանում Հիսուսը ներկայանում է որպես թե՛ հրեաների և թե՛ հեթանոսների ընդհանուր Փրկիչ։
Տարբեր նպատակներով գրված Ավետարանները, հակառակ երևութապես աննշան տարբերությունների, հավատարմորեն անդրադարձնում են Առաքյալների հարազատ քարոզչությունը և բանավոր ավանդությունը։
Չորրորդ Ավետարանի հեղինակը՝ Հովհաննես Առաքյալը, հակառակ իր յուրահատուկ ոճին, հակառակ աստվածաբանի իր բարձրաթռիչ սլացքներին, որպես ականատես և ունկնդիր վկա, խորքի մեջ պատմական Հիսուսին է, որ ներկայացնում է։
[1] Ղկս 1, 1
