
Գլուխ Թ. - Հովհաննես Ավետարանիչ
- 01
- 02
-
03
-
- Մարկոսը Հիսուսին տեսե՞լ է, թե՞ ո՛չ
- Երկրորդ Ավետարանը Առաջին և Երկրորդ դարերում տարածում ունեցող գիրք է եղել
- Երկրորդ Ավետարանի հեղինակը Մարկոսն է
- Ներքին փաստեր
- Երկրորդ Ավետարանը գրվել է հեթանոսությունից դարձի եկած քրիստոնյաների համար
- Երկրորդ Ավետարանի նպատակը
- Ե՞րբ է գրվել երկրորդ Ավետարանը
- Որտե՞ղ է գրվել երկրորդ Ավետարանը
- Մարկոսի Ավետարանի լեզուն և ոճը
-
- ա) «Բանավոր ավանդության» վարկած
- բ) Համատես Ավետարանների փոխադարձ կախումնավորության վարկած
- բ.1) Մարկոսն անկախ է Մատթեոսից և Ղուկասից
- բ.2) Մատթեոսն ու Ղուկասը փոխադարձաբար անկախ են
- բ.3) Մարկոսն ու Ղուկասը
- բ.3.1) Բացթողումները
- բ.3.2) Հավելումներ և հպումներ
- բ.3.3) Տեղափոխություններ
- բ.3.4) Կրկնակ նյութերի փաստը
- բ.4) Առարկություն Մարկոսից Ղուկասի ուղղակի կախումնավորության դեմ
- բ.5) Մատթեոսը և Մարկոսը
- բ.6) Եզրակացություն
- գ) Ավետարանների աղբյուրները
- դ) Եզրակացություն
-
- Չորրորդ Ավետարանը հայտնի է եղել Երկրորդ դարի առաջին կեսին
- Չորրորդ Ավետարանի հեղինակը Հովհաննես Առաքյալն է
- Տարակույսներ
- Ա՛յլ առարկություններ
- Լռության առարկությունը
- Մեկ ա՛յլ առարկություն
- Ներքին փաստեր
- Չորրորդ Ավետարանի հեղինակը հրեա է
- Չորրորդ Ավետարանիչն ականատես վկա է
- Չորրորդ Ավետարանի ամբողջականության հարցը
- Չորրորդ Ավետարանի նյութերի հաջորդականության մասին
- Առերևույթ հակասություններ
- Հովհաննես Ավետարանիչը և մյուս երեք Ավետարանները
- Միջավայրի ազդեցությունը չորրորդ Ավետարանի վրա
- Չորրորդ Ավետարանի լեզուն և ոճը
- Որտե՞ղ և ե՞րբ է գրվել չորրորդ Ավետարանը
- Եզրակացություն
-
04
-
05
-
Հովհաննես Ավետարանիչը ծնվել է Բեթսաիդայում[1]։ Հոր անունը Զեբեդեոս էր, մոր անունը՝ Սալոմե, իսկ եղբորինը՝ Հակոբոս։
Հոր և եղբոր նման, նա արհեստով ձկնորս էր[2]։ Հիսուսին հետևելուց առաջ Հովհաննես Մկրտչին էր աշակերտել[3]։
Հովհաննեսը՝ Առաքյալներից ամենակրտսերը, Հիսուսի նախասիրած աշակերտն էր[4]։ Հիսուսը նրան ու նրա եղբորը «Որտման որդիներ» մակդիրը տվեց՝ իրենց կրակոտ բնավորության պատճառով։
Հովհաննես, Պետրոս և Հակոբոս Առաքյալները կազմում էին այն երջանիկ խմբակը, որ արժանի եղավ Թաբոր լեռան վրա ականատես լինելու Քրիստոսի լուսաշող այլակերպությանը[5], և ներկա գտնվելու Հայրոսի մեռած աղջկա վերակենդանացման հրաշքին[6]։
Գեթսեմանիի պարտեզում Հիսուսը վերոհիշյալ երեք Առաքյալներին հետը վերցնելով՝ մյուս Առաքյալներից բաժանվեց և առանձնացավ աղոթելու համար[7]։
Երբ Հիսուսը Երուսաղեմ էր գնում, Հովհաննես և Հակոբոս Առաքյալների մայրը մոտեցավ Հիսուսին և Նրանից խնդրեց, որ արքայության մեջ իր զավակներից մեկը Նրա աջ կողմը, իսկ մյուսը՝ ձախ կողմը նստի։ Այս առաջարկը Հիսուսի կողմից մերժվեց[8]։
Դարձյալ Հովհաննես և Հակոբոս Առաքյալներն էին, որ ցանկացան երկնքից կրակ իջեցնել սամարացիների վրա, որովհետև նրանք Հիսուսի պատգամավորներին չէին ընդունել[9]։
Բաղարջակերաց օրը Հիսուսը Պետրոս և Հովհաննես Առաքյալներին քաղաք ուղարկեց, որպեսզի Վերջին Ընթրիքի պատրաստությունը տեսնեն[10]։
Վերջին Ընթրիքին Հովհաննեսը բազմած լինելով Հիսուսի մոտ՝ կքվեց Նրա կողմ՝ իմանալու համար, թե ո՛վ է մատնիչը[11]։
Գեթսեմանիում Հիսուսի ձերբակալումից հետո, մինչ մյուս աշակերտները փախչում են, Հովհաննեսը հետևում է Հիսուսին։ Նա, ծանոթ լինելով քահանայապետին, Հիսուսի հետ մտնում է պալատի գավիթը և դռնապանի հետ խոսելով՝ ներս է մտցնում նաև Պետրոսին[12]։
Հիսուսին մինչև Գողգոթա հետևելով՝ Մարիամ Աստվածածնի հետ կանգնում է խաչի մոտ, որտեղ Հիսուսն իրեն է հանձնում Տիրամորն՝ ասելով. «Ահա՛ քո մայրը»[13]։
Հարության առավոտյան, Պետրոսի հետ շտապում է գերեզման և, երիտասարդ լինելով, Պետրոսից առաջ է այնտեղ հասնում, բայց Առաքելապետի հանդեպ հարգանքով՝ ներս չի մտնում, այլ՝ սպասում է նրա հասնելուն[14]։
Հարությունից հետո, մի օր, երբ աշակերտները Տիբերական լճում ձուկ էին որսում, Հիսուսը հայտնվում է նրանց։ Հովհաննեսն է, որ առաջինն է հասկանում, որ երևացողը Հիսուսն է, բայց կրկին՝ ոչինչ չի ձեռնարկում, այլ՝ դիմում է Պետրոսին[15]։
Նույն Հիսուսի այս սիրելի աշակերտն է, ում մասին Հիսուսը մարգարեություն է անում, որ մյուս Առաքյալների կողմից սխալ է հասկացվում[16]։
Հոգեգալստից հետո Հովհաննեսը Պետրոսի հետ Քրիստոսի վարդապետությունն է քարոզում. միասին բանտարկվում են, ծեծի են ենթարկվում, և, ի վերջո, ազատ են արձակվում, ուրախ, որ Հիսուսի համար չարչարանքի են արժանացել[17]։
Երուսաղեմից բացի, նրան գտնում ենք Սամարիայում, միշտ Պետրոսի հետ միասին[18]։
Հեղինակավոր մի ավանդության համաձայն՝ Հովհաննես Առաքյալը երկար է ապրել և քարոզել է փոքր Ասիայում, գլխավորապես՝ Եփեսոս քաղաքում։ Նրա հետ է ապրել նաև Մարիամ Աստվածածինը։
Եկեղեցական ավանդության համաձայն՝ Դոմետիանոս կայսեր (81-96) քրիստոնյաների դեմ սանձազերծած հալածանքների շրջանում Հովհաննես Առաքյալին եռացած ձեթով լի կաթսայի մեջ են նետել։ Սակայն նա հրաշքով կենդանի է մնացել, որից հետո նրան աքսորել են Պատմոս կղզի, որտեղ նա գրել է Հայտնության գիրքը։
Ի վերջո, Տրայանոսի կայսրության օրոք (98-117) Պատմոսից վերադառնալով Եփեսոս[19], ըստ ոմանց՝ 105 թվականին, խոր ծերության մեջ ավարտել է իր երկրային ընթացքը։