Էսսենականների ծագումը
- 01
- 02
-
03
-
- Մարկոսը Հիսուսին տեսե՞լ է, թե՞ ո՛չ
- Երկրորդ Ավետարանը Առաջին և Երկրորդ դարերում տարածում ունեցող գիրք է եղել
- Երկրորդ Ավետարանի հեղինակը Մարկոսն է
- Ներքին փաստեր
- Երկրորդ Ավետարանը գրվել է հեթանոսությունից դարձի եկած քրիստոնյաների համար
- Երկրորդ Ավետարանի նպատակը
- Ե՞րբ է գրվել երկրորդ Ավետարանը
- Որտե՞ղ է գրվել երկրորդ Ավետարանը
- Մարկոսի Ավետարանի լեզուն և ոճը
-
- ա) «Բանավոր ավանդության» վարկած
- բ) Համատես Ավետարանների փոխադարձ կախումնավորության վարկած
- բ.1) Մարկոսն անկախ է Մատթեոսից և Ղուկասից
- բ.2) Մատթեոսն ու Ղուկասը փոխադարձաբար անկախ են
- բ.3) Մարկոսն ու Ղուկասը
- բ.3.1) Բացթողումները
- բ.3.2) Հավելումներ և հպումներ
- բ.3.3) Տեղափոխություններ
- բ.3.4) Կրկնակ նյութերի փաստը
- բ.4) Առարկություն Մարկոսից Ղուկասի ուղղակի կախումնավորության դեմ
- բ.5) Մատթեոսը և Մարկոսը
- բ.6) Եզրակացություն
- գ) Ավետարանների աղբյուրները
- դ) Եզրակացություն
-
- Չորրորդ Ավետարանը հայտնի է եղել Երկրորդ դարի առաջին կեսին
- Չորրորդ Ավետարանի հեղինակը Հովհաննես Առաքյալն է
- Տարակույսներ
- Ա՛յլ առարկություններ
- Լռության առարկությունը
- Մեկ ա՛յլ առարկություն
- Ներքին փաստեր
- Չորրորդ Ավետարանի հեղինակը հրեա է
- Չորրորդ Ավետարանիչն ականատես վկա է
- Չորրորդ Ավետարանի ամբողջականության հարցը
- Չորրորդ Ավետարանի նյութերի հաջորդականության մասին
- Առերևույթ հակասություններ
- Հովհաննես Ավետարանիչը և մյուս երեք Ավետարանները
- Միջավայրի ազդեցությունը չորրորդ Ավետարանի վրա
- Չորրորդ Ավետարանի լեզուն և ոճը
- Որտե՞ղ և ե՞րբ է գրվել չորրորդ Ավետարանը
- Եզրակացություն
-
04
-
05
-
Էսսենականների ծագման մասին մասնագետները զանազան կարծիքներ են հայտնել։
Ոմանք նրանց հունական ծագում են տվել, մյուսները հույն փիլիսոփա Պյութագորասի (Ք.ա. 580-500) ուսմունքի ազդեցությունն են գտնում էսսենականների աղանդում, իսկ որոշներն էլ նրանց աղանդը ցանկանում են նույնացնել Ալեքսանդրիայում վանական կյանքով ապրող, Բայթուսյաններ կոչվող հունական աղանդի հետ։
Մի շարք ուսումնասիրողներ այս աղանդի ծագումը փնտրում են Հին Կտակարանում հիշատակված Մակաբայեցիների զինակից Հասիդիմ հրեա աղանդավորների մեջ։
Հին Կտակարանից գիտենք Մակաբայեցիների պատմությունը։ Նրանք իրենց առաջնորդի՝ Շմավոն քահանայապետի օրոք զորանալով, նախանձելի դիրքի էին հասել։
Պտղոմեոսը դավաճանությամբ խնջույքի է հրավիրում Շմավոնին և նրա զավակներին։ Ճաշից հետո, երբ հյուրերը գինովցած էին, իսկույն սպանել է տալիս թե՛ Շմավոնին և թե՛ նրա որդիներին ու ծառաներին (1Մկբ 16, 15-17)։
Այդ սպանդից ազատվում է միայն Շմավոն քահանայապետի կրտսեր զավակը՝ Հովհաննես Հիրկանուսը (Յոհանան Գիրհան), ով ճաշկերույթին չէր մասնակցել։
Պլինիուս Ավագը պատմում է, որ Հովհաննես Հիրկանուսի օրոք էսսենականները Մեռյալ Ծովի արևմտյան կողմերում, հրեական մի բերդի ավերակների վրա հիմնեցին մի վանք և սկսեցին բազմանալ[1]։
Քրիստոսից առաջ 31-34 թվականներին էսսենականները երկրաշարժի կամ հալածանքների պատճառով հեռացել էին Քումրանի շրջանից, բայց հետո իրենց նախկին բնակավայրերը վերադարձան։
Քրիստոսից հետո 66-70 թվականներին, երբ հրեաներն ապստամբեցին հռոմեացիների դեմ, հավանաբար էսսենականներն էլ մասնակցեցին ապստամբությանը և հռոմեական բանակներին պարտվելով՝ վերջակետ դրվեց նաև նրանց գոյությանը[2]։