
Հեթանոս և հրեա հեղինակների վկայությունների արժեքը
- 01
- 02
-
03
-
- Մարկոսը Հիսուսին տեսե՞լ է, թե՞ ո՛չ
- Երկրորդ Ավետարանը Առաջին և Երկրորդ դարերում տարածում ունեցող գիրք է եղել
- Երկրորդ Ավետարանի հեղինակը Մարկոսն է
- Ներքին փաստեր
- Երկրորդ Ավետարանը գրվել է հեթանոսությունից դարձի եկած քրիստոնյաների համար
- Երկրորդ Ավետարանի նպատակը
- Ե՞րբ է գրվել երկրորդ Ավետարանը
- Որտե՞ղ է գրվել երկրորդ Ավետարանը
- Մարկոսի Ավետարանի լեզուն և ոճը
-
- ա) «Բանավոր ավանդության» վարկած
- բ) Համատես Ավետարանների փոխադարձ կախումնավորության վարկած
- բ.1) Մարկոսն անկախ է Մատթեոսից և Ղուկասից
- բ.2) Մատթեոսն ու Ղուկասը փոխադարձաբար անկախ են
- բ.3) Մարկոսն ու Ղուկասը
- բ.3.1) Բացթողումները
- բ.3.2) Հավելումներ և հպումներ
- բ.3.3) Տեղափոխություններ
- բ.3.4) Կրկնակ նյութերի փաստը
- բ.4) Առարկություն Մարկոսից Ղուկասի ուղղակի կախումնավորության դեմ
- բ.5) Մատթեոսը և Մարկոսը
- բ.6) Եզրակացություն
- գ) Ավետարանների աղբյուրները
- դ) Եզրակացություն
-
- Չորրորդ Ավետարանը հայտնի է եղել Երկրորդ դարի առաջին կեսին
- Չորրորդ Ավետարանի հեղինակը Հովհաննես Առաքյալն է
- Տարակույսներ
- Ա՛յլ առարկություններ
- Լռության առարկությունը
- Մեկ ա՛յլ առարկություն
- Ներքին փաստեր
- Չորրորդ Ավետարանի հեղինակը հրեա է
- Չորրորդ Ավետարանիչն ականատես վկա է
- Չորրորդ Ավետարանի ամբողջականության հարցը
- Չորրորդ Ավետարանի նյութերի հաջորդականության մասին
- Առերևույթ հակասություններ
- Հովհաննես Ավետարանիչը և մյուս երեք Ավետարանները
- Միջավայրի ազդեցությունը չորրորդ Ավետարանի վրա
- Չորրորդ Ավետարանի լեզուն և ոճը
- Որտե՞ղ և ե՞րբ է գրվել չորրորդ Ավետարանը
- Եզրակացություն
-
-
-
-
-
04
-
-
05
-
Թեև Քրիստոնեության արշալույսին Քրիստոսի և Քրիստոնեության վերաբերյալ հեթանոս և հրեա պատմիչների մոտ հանդիպող պատմական աղբյուրները թվով և քանակով քիչ են, սակայն եղածները լիուլի բավարար են՝ հաստատելու համար, որ Հռոմեական լայնածիր Կայսրության սահմաններում գոյություն ունեին քրիստոնյա կոչվող մարդիկ, ովքեր իբրև Աստված պաշտում էին Քրիստոս անունով մի անձի։
Միևնույն այդ Քրիստոսը Տիբերիոս կայսեր օրոք մահվան է դատապարտվել Պոնտացի Պիղատոսի կողմից։
Հեթանոս և հրեա պատմիչների գրածները ցույց են տալիս նաև, որ Քրիստոսի առաջին հակառակորդները, չհավատալով հանդերձ Նրա աստվածությանը և հրաշքներին, այնուամենայնիվ՝ երբեք չեն ժխտել Նրա պատմական անձ լինելու փաստը։
Ճիշտ է, որ ոչ-քրիստոնյա հեղինակներից քաղված մեր վկայությունները ոչ մի նոր բան չեն ավելացնում Ավետարանիչների կողմից գրվածներին, քանի որ Քրիստոսի մասին իրենց ունեցած ծանոթությունը գրեթե ոչինչ է։
Բայց այդ «ոչինչ»ը – որ, անտարակույս, շատ բնական մի երևույթ է, քանի որ Քրիստոսի վարդապետությունը նոր էր սկսվել ծավալվել – բավական է՝ հերքելու համար մեր ժամանակներում Քրիստոսի պատմականությունն ուրացող բոլոր վայ-գիտունիկների հերյուրածո տեսությունները։