Սաղմոս 121 [120] - Տերը քո պահապանն է
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Պաղեստինի ճանապարհներն անհարթ էին ու անապահով և ճամփորդությունը ենթակա էր վտանգների ու նեղությունների. քարքարոտ ճանապարհներ, ցերեկվա կիզիչ տապ, բացօթյա գիշերումներ: Այս սաղմոսն իր ամբողջության մեջ ներկայացնում է Երուսաղեմ այցելած ուխտավորներից մեկի վերադարձի նախապատրաստությունը, քանի որ նրան սպասվում էր երկար ու բավականին վտանգավոր ուղևորություն: Սաղմոսը սկսվում է ուխտավորի հարցադրումով, որը պատրաստվում է հրաժեշտ տալու Տաճարին: Սաղմոսի մնացած մասն ամենայն հավանականությամբ քահանայի կողմից նրան տրված քաջալերական պատասխանն է. Տերը պաշտպանում է Իր ծառաներից յուրաքանչյուրին:
Որտեղի՞ց կարող է մեզ օգնություն հասնել: Հաճախ այնպիսի տպավորությունն ունենք, որ Աստված կարծես թե քնած է, ինչպես Հիսուսը, երբ Իր աշակերտները վտանգի մեջ էին փոթորկահույզ լճում (Սղմ 44, 24; Ղկս 8, 23): Այդուամենայնիվ, Աստծո լռությունը անտարբերության նշան չէ: Քրիստոնյա Սրբերի հազարամյա պատմությունը մեզ վստահեցնում է, որ Աստված երբեք այնքան մոտիկ չէ մեզ, որքան այն ժամանակ, երբ Նրան շա՜տ հեռու ենք կարծում: Աստված մոտ է Իր զավակներին և արդեն իսկ ներկա է փափաքի մեջ նրա, ով Նրան փնտրում է ու կանչում: Եթե հարատևենք աղոթքի մեջ, Աստծո կամքի համաձայն, շուտով կբացահայտենք Նրա ներկայությունը մեզնում և կճանաչենք Նրան աշխարհի առօրյայում:
Հիսուս Քրիստոսը մարդկանց նկատմամբ ունեցած Աստծո սիրալիր հոգատարության ամենավսեմ ու վերջնական հայտնությունն է: Նա «մեր հոգիների հովիվն է ու պահապանը» (1Պտ 2, 25): Եվ մի օր իրեն շրջապատող հրեաների առաջ հայտարարեց. «Իմ ոչխարներից ոչ մեկը չի կորչելու և ոչ ոք չի կարող խլել նրանց իմ ձեռքից» (Հվհ 10, 28):
| Կցորդ. |
Նման էիք մոլորված ոչխարների,
այժմ վերադարձել եք ձեր կյանքերի պահապանին (հմմտ. 1Պտ 2, 25):
|
|
| կամ. |
Նրանց չի հարվածի արևը, ո՛չ էլ որևէ տեսակի ծարավ,
որովհետև Գառը լինելու է նրանց հովիվը (հմմտ. Հյտ 7, 16-17):
|
|
| կամ. | Այո՛, Տերը հավատարիմ է, կհաստատի ձեզ և կպահպանի չարից (2Թղ 3, 3): | |
| կամ. | Սուրբ Հայր, Քո Անվամբ պահպանիր նրանց, որոնց Դու տվեցիր ինձ (Հվհ 17, 11): |
1Աստիճանների երգ:
Աչքերս դեպի լեռներն եմ բարձրացնում,
որտեղի՞ց է ինձ օգնություն գալու.
2ինձ օգնություն է գալու Տիրոջից,
Նա է ստեղծել երկինքն ու երկիրը:
3«Չի թողնի, որ սասանվի քո ոտքը,
քուն չի մտնում քո պահապանը.
4ո՛չ, չի ննջում և քուն չի մտնում
Իսրայելի պահապանը:
5Տերը քո պահապանն է, քո ստվերը,
Տերը կանգնած է քո աջին.
6ցերեկվա ընթացքում չի հարվածի քեզ արևը,
ո՛չ էլ լուսինը գիշերով:
7Տերը պահպանելու է քեզ ամեն չարիքից,
պահպանելու է քո կյանքը.
8Տերը պահպանելու է քո մուտքն ու ելքը,
այժմ և հավիտյան»:
