Սաղմոս 24 [23] - Փառքի Թագավորը
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Այս սաղմոսը թվում է, թե հիշատակում է Ուխտի Տապանակի մուտքը Երուսաղեմի Տաճար (2Սմ 6, 12-15): Ոգևորված մարդկանց մի թափոր ուղեկցում է Տապանակին: Տերը, թեև անտեսանելի կերպով, ներկա է նրանում: Նրանք, ովքեր մասնակցում են արարողությանը, հռչակում են Աստծո գերագույն իշխանությունն ամբողջ աշխարհի վրա: Տաճարին մոտենալով զգում են, թե ինչպես է իրենց վրա իշխող դառնում Աստծո սրբության նկատմամբ խոր հարգանքը և հարցնում են, թե արդյոք ո՞վ կարող է արժանի լինել մտնելու Սրբարանից ներս: Տաճարից քահանան պատասխանում է. կարող է մտնել նա, ով հավատարիմ է և մաքուր սիրտ ունի: Երկխոսությունը շարունակվում է: Արդ խոսքը բանաստեղծականորեն ուղղվում է Տաճարի դռներին. պետք է բացվեն, ընդունելու համար փառքի թագավորին:
Հիսուսը՝ փառքի Տերը, եկել է մեր մոտ. մարդացել է: Սուրբ, անմեղ ու անբիծ, Հիսուսը մտնում է Երուսաղեմ, այնտեղ խաչվելու և Իրեն որպես զոհ ընծայելու համար, «մեկ անգամ ընդմիշտ» (Եբր 9, 12): Մտել է երկնային Սրբարանը և մեր համար ստանում է հավիտենական փրկությունը:
Քրիստոսը շարունակում է զգալի դարձնել Իր ներկայությունը – թեև տարբեր եղանակներով – ծիսական արարողություններում և եղբայրների մեջ: Այստեղ է, որ պետք է փնտրենք Նրան: Սրտով մաքուրները կտեսնեն Աստծուն: Ով սիրում է եղբայրներին, քայլում է լույսի մեջ և ճանաչում է Աստծուն: Եթե սիրում ենք միմյանց, Աստված մնում է մեր մեջ:
| Կցորդ. |
Քրիստոսը մեկ անգամ ընդմիշտ մտավ Սրբությունից ներս,
մեր համար ստանալով հավիտենական փրկությունը (հմմտ. Եբր 9, 12):
|
|
| կամ. |
Նա, ով իջավ, նաև բարձրացավ երկինք,
լցնելու համար գոյություն ունեցող ամեն բան (հմմտ. Եփս 4, 10):
|
1Դավթի: Սաղմոս:
Տիրոջն է երկիրը և նրանում բովանդակված ամեն բան,
աշխարհը և նրանում բնակվող ամեն ոք.
2Նա է, որ այն հիմնեց ծովերի վրա,
գետերի վրա հաստատեց այն:
3Ո՞վ կարող է բարձրանալ Տիրոջ լեռը.
ո՞վ կարող է մտնել Նրա Սրբության վայրը:
4Ում ձեռքերն անմեղ են և սիրտը մաքուր,
ով ունայնությանը չի հանձնում իր կյանքը,
ով նենգ մտադրությամբ չի երդվում:
5Կստանա Տիրոջ օրհնությունը,
իր փրկության Աստծո արդարությունը.
6ահա՛ սերունդը, որ փնտրում է Նրան,
որ փնտրում է Հակոբի Աստծո երեսը:
***
7Բարձրացրեք, իշխաններ, ձեր դռները,
բարձրացե՛ք, դռներ հավիտենական,
և թող ներս մտնի փառքի Թագավորը:
8Ո՞վ է այս փառքի Թագավորը.
Տերն ուժեղ և հզոր,
պատերազմում հզոր Տերը:
9Բարձրացրեք, իշխաններ, ձեր դռները,
բարձրացե՛ք, դռներ հավիտենական,
և թող ներս մտնի փառքի Թագավորը:
10Ո՞վ է այս փառքի Թագավորը.
ամբողջ տիեզերքի Տերը,
Նա է փառքի Թագավորը:
