Սաղմոս 55 [54] - Կա մեկը, որ խզել է Ուխտը
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Սաղմոսերգուն, բարեպաշտ ու զգայուն, ներկայացնում է իր անսահման վիշտը, նկարագրելով իր սրտի տառապանքը, որովհետև մեկն է, որին հանիրավի զրպարտում են, մեկն է, որ տրտմում է տեսնելով Սուրբ Քաղաքում տիրող ապականությունը, մեկն է, որին դավաճանել ու լքել է իր լավագույն ընկերը: Ա՜հ, երանի՜ թե կարողանար փախչել իրեն շրջապատող այդ թշվառ կացությունից: Կարդալով այս սաղմոսը, մեր աչքերի առջև ուրվագծվում է Երեմիա Մարգարեի պատկերը, որին հալածում էին իր հակառակորդները (Եր 4, 19; 5, 1; 6, 6; 9, 1.3.7), և Հիսուսը, վշտակրությունների մարդը, որին դավաճանեց Իր մտերիմներից մեկը (Մտթ 26, 21-23):
Այս սաղմոսը կարող է մեր աղոթքը դառնալ այն օրերում, երբ մեզ մի տեսակ կոտրված ենք զգում կյանքում պատահող պայքարներից, մարդկանց և դեպքերի հարուցած հակառակություններից: Այդպիսի դեպքերում թերևս կուզենայինք խուսափել և փախչել մեր մարդկային գոյավիճակից, ապաստան գտնել ինչ որ մի անկյունում, բոլորից հեռու, ոչ մեկի երեսը չտեսնելու համար: Բայց միմիայն Աստծո ներկայությունը կարող է ազատել սեփական տառապանքի ճիրաններում բանտարկված սիրտն ու հոգին:
Կցորդ. |
Հիսուսը սկսեց վախ ու տրտմություն զգալ և ասաց.
«Հոգիս տխուր է մահու չափ» (հմմտ. Մրկ 14, 33-34):
|
|
կամ. |
Հիսուսը խռովվեց հոգով և ասաց.
«Ձեզնից մեկը ինձ մատնելու է» (հմմտ. Հվհ 13, 21):
|
|
կամ. |
Եղբայրը եղբորը մահվան է մատնելու
և բոլորի կողմից ատվելու եք իմ Անվան պատճառով (հմմտ. Մրկ 13, 12-13):
|
1Երգչախմբի ղեկավարի համար: Լարային գործիքների վրա:
Մասքիլ: Դավթի:
2Լսիր, ո՜վ Աստված, աղոթքս,
մի՛ անտեսիր իմ աղաչանքը.
3ուշադրություն դարձրու վրաս և պատասխանիր ինձ,
տխուր եմ, անձկությամբ լի:
4Խռովվել եմ թշնամու աղաղակից,
չարագործի նախատինքներից.
ամեն ոճիր բարդում են վրաս,
բարկությամբ մեղադրում են ինձ:
5Սիրտս գալարվում է ներսումս,
մահվան սարսափն է վրաս հարձակվում.
6երկյուղն ու վախը ներթափանցում են իմ մեջ,
զարհուրանքը պատում է անձս:
7Ասում եմ ինքս ինձ. «Ո՞վ կտա ինձ աղավնու թևեր,
կթռչեի ինձ ապաստան գտնելու.
8կփախնեի հեռու, հեռո՜ւ,
անապատում կհաստատեի բնակությունս.
9աճապարանքով կհասնեի մի ապաստանի,
կթաքնվեի փոթորկալի քամուց»:
10Շփոթություն դիր նրանց խոսվածքի մեջ,
ցիրուցան արա նրանց, Տեր.
միայն բռնություն ու անհամաձայնություններ եմ տեսնում
քաղաքի սրտում.
11դրանք օր ու գիշեր չափում անցնում են
քաղաքի բոլոր պարիսպները:
Նրանում՝ ոճիր ու անարդարություն,
12նրա ծոցում՝ ավեր ու կործանում.
այլևս չեն լքում նրա փողոցները
իշխանության զեղծումն ու խաբեությունը:
13Եթե թշնամի մեկը լիներ ինձ նախատողը,
կկարողանայի կրել.
եթե ոսոխը դուրս գար իմ դեմ,
կկարողանայի թաքնվել:
14Բայց դու ես, մարդ, իմ ընկերը,
իմ մտերիմն ու խորհրդակիցը.
15մի սերտ մտերմություն միացնում էր մեզ,
ճաշակում էինք նրա քաղցրությունը.
միասին համաձայն ընթանում էինք
Աստծո օթևանների ներսում:
16Թող անակնկալ մահը հանկարծակիի բերի նրանց,
ողջ ողջ թող իջնեն դժոխք.
քանի որ չարիքը նրանց տներում է,
լիուլի լցնում է նրանց ծոցը:
***
17Իսկ ես աղաղակում եմ իմ Աստծուն,
Տերը փրկում է ինձ.
18երեկոյան, առավոտյան, կեսօրին,
ես հառաչում եմ ու լալիս:
Նա լսում է իմ աղոթքը,
19վերստին խաղաղություն է պարգևում ինձ.
ազատում է ինձ նրանցից, ովքեր մարտնչում են իմ դեմ,
իմ բոլոր թշնամիներից:
20Այո՛, Աստված լսում է և պատասխանում,
Նա, որ թագավորում է հավետ.
քանի որ նրանց հոգիներում չկա դարձ,
Աստծուց չեն երկնչում:
21Կա մեկը, որ իր ձեռքը տարածել է ընկերոջ դեմ,
խզել է Ուխտը.
22ցույց է տվել խաբեական մի դեմք,
բայց իր սիրտը պատերազմ էր.
նրա խոսքերը զմայլելի էին, անուշահոտ բուրմունքից ավելի,
բայց դաշույններ էին:
23Հոգսդ Տիրոջը հանձնիր
և Նա քեզ թիկունք կկանգնի.
Նա երբեք չի կարող թույլատրել
արդարի անկումը:
24Դու, ո՜վ Աստված, նրանց գերեզման կիջեցնես,
արյունահեղներին ու խաբեբաներին.
իրենց օրերի կեսին չեն հասնի,
բայց ես վստահում եմ Քեզ: