Սաղմոս 49 [48] - Աստված կազատի իմ կյանքը
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Ժողովրդական մի ասացվածք (13.21) իմաստունին առաջնորդում է խորհրդածելու հարստության ունայնության մասին: Հեղինակն իր խոսքը սկսում է բավականին հանդուգն հանդիսավորությամբ. նա կարծում է, որ ունի բազմահազար մարդկանց տանջող հարցերի պատասխանը: Անշուշտ, դեռ չի անցել Հոբի ճգնաժամի միջով: Կասկած չկա. հաջողությունն ի վիճակի չէ մահվան իշխանությունից ազատելու հարուստին և ոչ ոք չի կարող գնել իր փրկությունը: Ընդհակառակն, աղքատն ավելի գոհ է, որովհետև Աստված նրա փոխարեն վճարում է այն, ինչը որ հարուստն իր ամբողջ ունեցվածքով չի կարող ձեռքբերել սեփական անձի համար: Սաղմոսերգուն համոզված է թվում նաև, որ մահը չի կարող իրենից վերջնականորեն խլել Աստծո հետ մտերմությունը, և որ արդարների հավիտենական վիճակը չի կարող նույնը լինել, ինչպիսին որ լինելու է ամբարիշտներինը:
Քրիստոնյան հավատում է, որ Հիսուս Քրիստոսն Իր մահով հաղթել է մահվանը և որ մենք Նրա հետ հարություն ենք առնելու (1Կր 15, 54-57):
| Կցորդ. |
Ոչինչ չենք բերել այս աշխարհ
և ոչինչ էլ չենք կարող տանել այս աշխարհից (1Տմ 6, 7):
|
|
| կամ. |
Դու ասում ես. «Հարստացել եմ»,
բայց չգիտես, որ թշվառ մեկն ես (հմմտ. Հյտ 3, 17):
|
|
| կամ. |
Ձեզնից ո՞վ, որքան էլ հոգնի,
կարող է միայն մեկ ժամ ավելացնել իր կյանքին (հմմտ. Ղկս 12, 25):
|
|
| կամ. |
Նույնիսկ եթե մեկը առատության մեջ է,
իր կյանքը կախում չունի իր ունեցվածքներից (հմմտ. Ղկս 12, 15):
|
|
| կամ. |
Ի՞նչ օգուտ ունի մարդուն ամբողջ աշխարհը շահելը:
Ի՞նչ կտա մարդն իր կյանքի փոխարեն (հմմտ. Մտթ 16, 26):
|
1Երգչախմբի ղեկավարի համար: Կորխի որդիների: Սաղմոս:
2Լսեցեք սա, ժողովուրդներ բոլոր,
լսեցեք, աշխարհի բնակիչներ,
3Ադամի որդիներ, մահկանացու մարդիկ,
հարուստներ և աղքատներ ի միասին:
4Բերանս արտասանում է իմաստություն,
սիրտս գործադրում է կշռադատություն.
5ականջս ուշադիր է ասացվածքներին,
տավիղի վրա ներկայացնում եմ իմ առակը:
6Ինչո՞ւ պիտի վախենամ տրտմության օրերում,
երբ անօրենների չարությունը շրջապատում է ինձ.
7հույսները դրել են իրենց հարստությունների վրա,
պարծենում են մեծամեծ ունեցվածքներով:
8Ազատագրե՞լ, ազատագրե՞լ սեփական եղբորը,
մարդկանցից ոչ ոք չի կարող դա անել.
Աստծուն հնարավոր չէ վճարել փրկությունը,
9կյանքն ազատագրման գին չունի,
միշտ անբավարար է՝ հավիտյան ապրելու համար:
10Մի՞թե կարող է ապրել անվախճան, ընդմիշտ,
առանց տեսնելու գերեզմանը,
11մինչ տեսնում ենք մահը նաև իմաստունների.
մեռնում են հիմարներն ու պակասամիտները,
ուրիշներին թողնելով իրենց հարստությունները:
12Գերեզմանները նրանց տներն են հավիտյան,
նրանց բնակավայրը՝ սերնդե սերունդ,
թեև իրենց անուններով էին կոչում երկիրները:
13Մարդը բարօրության մեջ չի տևում,
անասունների նման է, որ մեռնում են:
***
14Ահա վախճանը նրա, ով վստահում է ինքն իրեն,
ճակատագիրը նրա, ով սիրում է լսել սեփական ձայնը.
15երամակների նման ուղարկվում են դժոխք,
մահն է լինելու նրանց հովիվը:
Նրանց վրա տիրելու են արդարները,
նրանց կերպարանքն անհետանալու է
դժոխքում, իրենց բնակավայրում.
16բայց Աստված կազատի իմ կյանքը,
կխլի ինձ դժոխքի ձեռքից:
17Մի՛ վախեցիր, եթե մարդն հարստանում է,
եթե աճում բազմանում է նրա տան ճոխությունը.
18երբ մեռնում է, ոչինչ չի տանում իր հետ,
իր հոգնությունը չի իջնում իր հետ:
19Իր կյանքի ընթացքում օրհնում էր ինքն իրեն,
նրան գովում էին անարգել վերընթացի համար.
20այժմ հասնում է իր հայրերի սերնդին,
որոնք այլևս երբեք չեն տեսնում լույսը:
21Մարդը բարօրության մեջ չի կշռադատում,
անասունների նման է, որ մեռնում են:
