Սաղմոս 9 [9, 1-21] - Աղքատների աղաղակը
-
01
-
- 02
- 03
- 04
- 05
- 06
- 07
- 08
- 09
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
-
19
-
-
20
-
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
-
37
-
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
-
78
-
-
79
-
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
-
90
-
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
-
117
-
- 118
- 119
-
120
-
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
-
148
-
- 149
- 150
- 151
Այս սաղմոսը թերևս գրվել է հրյաների աքսորից վերադարձի ժամանակաշրջանում, Ք.ա. 6րդ դարի վերջավորության: Օտարազգիներն ու Պաղեստինում մնացած ժողովուրդները աքսորից վերադարձողներին նկատում են որպես ինքնակոչներ և նրանց հետ վատ են վերաբերվում: Ազատագրման և վերադարձի ուրախությունից (առաջին մաս [Սաղմոս 9]) կամաց կամաց անցնելով տարաբախտության պատճառով կատարված աղերսանքին (երկրորդ մաս [Սաղմոս 10]), աքսորից վերադարձածները Տիրոջից խնդրում են հաստատել Իր թագավորությունը և արդարություն անել հեթանոսների դեմ, որոնք հալածում են իրենց: Ստացվում է, ուստի, վերապրածների երգը. Աստծո հաղթանակն է, խեղճի (աղքատի) ազատագրումը: Բայց իսկույն, երկրորդ մասում, վերագտնում են չարի հարձակումների դիմաց զգացած սրտնեղությունը: Բայց ամբարիշտները սոսկ մահկանացու մարմին են. չեն կարող հաղթանակել Աստծո դեմ, ո՛չ էլ նրանց դեմ, ովքեր Աստծո վրա են դրել իրենց հույսը: Փրկության պատմության այս ժամանակահատվածում է հաստատվում «Յահվեի աղքատներ»ի հոգևոր մեծ ավանդությունը, աքսորի միջոցով մաքրագործված այդ «մնացորդ»ի, նրանց, որոնց է առաքվելու Փրկիչը (Սոփ 2, 3; Ես 61, 2; Ղկս 4, 18):
| Կցորդ. | Տերը չի ուշանա կատարելու խոստումը. Տիրոջ օրը գալու է գողի նման (հմմտ. 2Պտ 3, 9-10): | |
| կամ. |
Մի՞թե Աստված արդարություն չի գործադրի Իր ընտրյալների նկատմամբ,
որոնք օր ու գիշեր աղաղակով դիմում են Իրեն (Ղկս 18, 7):
|
1Երգչախմբի ղեկավարի համար: «Մահանալ որդու համար»ի վրա:
Սաղմոս: Դավթի:
2Շնորհակալություն եմ հայտնում Քեզ, Տեր, ամբողջ սրտով,
և պատմում եմ Քո բոլոր հրաշագործությունները.
3Քեզնով եմ ուրախանում ու ցնծում,
և Քո Անվանն եմ երգում, ո՜վ Բարձրյալ:
4Թշնամիներս նահանջում են ու տկարացած՝ սայթաքում,
մահանում են երեսիդ դիմաց.
5որովհետև Դու կատարեցիր դատս,
արդար դատավոր, Դու բազմում ես գահի վրա:
6Սպառնում ես կռապաշտներին և բնաջնջում ես չարագործին,
հավիտյան ջնջում ես նրանց անունը.
7թշնամին ամբողջովին կործանված է,
այլևս չեն հիշվում քաղաքները, որոնք Դու ավերում ես:
8Տիրոջ խոսքը մնում է հավիտյան,
Նրա օթևանը բարձրագույն երկնքում է.
9դատելու է աշխարհն արդարությամբ,
ժողովուրդների դատավորն է լինելու անկողմնակալությամբ:
10Տիրոջ խոսքը ուժ է լինելու աղքատի համար,
ուժ է լինելու նեղության ժամանակ.
11ապավինում է Քեզ, ով ճանաչում է Անունդ,
Տեր, Դու չես լքում Քեզ փնտրողներին:
***
12Երգեցեք Տիրոջը, որ բնակվում է Սիոնում,
ժողովուրդների մեջ պատմեցեք Նրա գործերը.
13տեսնում և հիշում է թափված արյունը,
չի մոռանում աղքատների աղաղակը:
14Ողորմիր ինձ, ո՜վ Տեր,
տե՛ս տրտմությունը, որ պատճառում է ինձ ատողը.
մահվան դռներից վեր բարձրացրու ինձ.
15Սիոնի դռների առջև երգելու եմ գովասանքներդ,
ուրախությունից պարելու եմ պարգևածդ փրկության համար:
16Իրենց փորած փոսն ընկան կռապաշտները,
նրանց ոտքը բռնվեց թակարդում,
այն ցանցի մեջ, որ իրենք թաքցրել էին:
17Տերն Իրեն ճանաչել է տալիս որպես դատաստանը գործադրող,
ամբարիշտը բռնվում է իր իսկ լարած որոգայթում:
18Չարագործները դեպի դժոխք ուղղված ընթացքում են,
բոլոր հեթանոսները, որ մոռանում են Աստծուն.
19բայց խեղճը ընդմիշտ մոռացված չէ,
կորստյան մատնված չէ աղքատների հույսը:
20Ոտքի ել, Տեր, թող չգերակշռի մահկանացուն.
թող Քո առջև դատվեն հեթանոսները.
21Նրանց սրտում, Տեր, երկյուղ հաստատիր,
հեթանոսները թող ճանաչեն, որ մահկանացու են:
